کد مطلب:182757 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:142

خروج عبدالله بن زبیر
هم زمان با خروج امام حسین علیه السلام از مدینه، عبدالله بن زبیر نیز از مدینه به سوی مكه خارج شد. زیرا یكی از افرادی كه به صورت جدی به بیعت با یزید فراخوانده شده بود، عبدالله بن زبیر بود. وی بعد از خروج حسین علیه السلام از مكه به سمت عراق، در حجاز ماندگار شد. وی مراقب اوضاع سیاسی، به ویژه سرنوشت حسین علیه السلام با حزب حاكم بود كه به كجا خواهد انجامید.



[ صفحه 244]



بعد از فاجعه كربلا كه فرزند فاطمه (سلام الله علیها) به شهادت رسید، عبدالله موقعیت را جهت فراخوانی مردم حجاز به سمت خویش مناسب دید. به همین خاطر در اولین فرصت بعد از حادثه كربلا خود را به عنوان رهبر مطرح ساخت و مردم مكه، آنگاه مدینه و سپس عراق را به سمت خویش فراخواند.

عبدالله موفق شد حدود ده سال بر حجاز، یمن، خراسان و عراق تا سال 73 حكومت نماید. تنها اردن زیر بار فرمان وی نرفت. [1] بعد از مرگ یزید در سال 63، رسما خود را خلیفه عنوان كرد و تا جمادی الثانیه سال 73 حكومت نمود. [2] در این مدت دو خلیفه در میان مسلمانان حاكمیت داشتند. یكی امویان، دیگری زبیریان كه هیچ كدام از آنها هم مشروعیت نداشتند. در دوران حكومت عبدالله حوادث فراوان رخ داده است، به برخی از آنها كه موضع گیری امام سجاد علیه السلام را به همراه دارد، اشاره می شود. پیش از پرداختن به برخی این روی دادها نخست بهتر است نسبت به وی شناخت بهتری داشته باشیم.


[1] استيعاب، ج 3، ص 40، مروج الذهب، ج 3، ص 83، يعقوبي، ج 2، ص 170.

[2] اسدالغابه، ج 3، ص 247، مروج الذهب، ج 3، ص 91 و 115.